♦♦---------------♦♦



من حس مرگی بعد دیدارم
یا مثل برگی پای دیوارم


دارد نگاهت می کنم هر روز
شب ها تو را تا صبح بیدارم


رازی که در قلبم فرو ، هستی
تنها تو را فهمیده خودکارم


پایان من پایان رنگینیست
از خوشه ، گندم زار می کارم


از خستگی در پا توانم نیست
یک خسته از راهی نه هموارم


آخر تمامت می کشد من را
یک تار مویت می شود : دارم


جانا نمی شد مال من باشی ؟
باخود تو را هر روز . . . کم دارم






♦♦---------------♦♦
#نیماخاص